[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
Joris riep een wachter.
De man kwam aangelopen.
"Zet haar in één van de kerkers."
Hij knikte en voor ik het wist zat ik weer in een duistere vochtige kerker.
Ik keek om me heen.
Ik voelde rillingen over me rug.
Mijn handen waren eindelijk los maar ze deden zeer.
Er vielen tranen op de zanderige grond.
Ik zag Ivon voor me zijn ogen zijn verdriet.
Ik pakte mijn knieën ik probeerde mijn gezicht te verbergen.
Alles was weg alles waar ik van hield.
Ik kon niemand waarschuwen voor vanavond ik kon niks.
Ik stond op en de woede kookte hevig.
Mijn verdriet verdween.
Ik begon te schreeuwen tegen muren aan te slaan aan de tralies te trekken.
Ik begon te krijsen van wanhoop.

Olivia Elaine Newton

Huilend bleef ik op de grond zitten, Edward gaat voor me op zijn hurken zitten en omhelsd me dan even.
Ivon stond er ook maar stil bij.

Inmiddels was het donker, we waren nog steeds buiten met zijn drieën .. verslagen zat ik op de grond.
Ik wou huilen, krijsen maar ik had al mijn tranen al op gebruikt.
Even kijk ik naar Ivon, met hem had ik het meeste medelijden ..
Opeens hoor ik een hoop geschreeuw, er komen allemaal paarden aangereden, mannen met zwaarden, pijlen en bogen.
Ivon en Edward trekken me overeind '' rennnen '' roept Edward tegen mij.
Ik wist al genoeg maar in plaats van naar Edward te luisteren rende ik richting de mannen .. zij hadden mijn vriendin afgepakt .. ze moesten er voor boeten.
De wachters waren aan komen rennen, er komt net een pijl vlak naast me neer.
Er lag iemand levenloos op de grond, ik greep het zwaard en rende naar de mannen toe.

Merel :
Ik zat snikkend in het hoekje.
Ik had de mannen zien vertrekken door de kerker raam.
Opeens kwam er een wachter met eten.
"Hie mevrouw u eten." zei die lief.
Mijn ogen viel niet op het eten maar naar de mes en de sleutels om zijn middel.
Ik wou het eten pakken maar deed net alsof ik flauw viel.
de man trapte erin en deed de deur open en hurkte voor me neer.
Ik pakte de mes en deed heel even mijn ogen dicht ik sneed de man zijn keel door.
Ik keek heel even naar het lichaam die er stil lag.
"het spijt me."
Ik draaide me om met de mes in mijn handen en liep de gang door.
Ik moest hier weg waren de woorden die door mijn hoofd schoten.
Opeens hoorde ik Eros zijn gehinnik.
Ik rende de stal binnen en zag een man slapen die pijl en boog naast zich had liggen.
Ik vermoorde de man in zijn slaap en pakte de boog met pijlen.
Ik knoopte Eros los en sprong op zijn rug.
"gevangenen is ontsnapt !" hoorde ik een wachter roepen.
Ik spoorde Eros aan en reed zo hard ik kon de poort door die ze wouden sluiten.
Ik spoorde Eros maar harder aan .
Hij zat in vol galop.
Toen ik na een paar uur het paleis in zicht zag werd ik maar ongeruster ik zag de mannen het paleis in dringen.
Ik pakte mijn boog.
Ik zag een man achter Olivia die hij zijn zwaard in wou zetten.
Ik ging met mijn vingers naar een pijl ik spande de pijl op de boog aan en los was de pijl en doorboorde de man achter Olivia.
Olivia keek op waar die pijl vandaan kwam maar zag niks.
Ik hurkte achter een boom .
Eros keek me aan.
"Eros ga naar huis."
Eros keek me begrijpend aan en rende richting het paleis.
De mannen waren afgeleid en ik vuurde mijn pijlen af.
de mannen waren verward en verbaasd waar dat vandaan kwam.
Opeens voelde ik een mes op mijn keel.
"Kijk kijk daar hebben we onze prinsesje toch je strijdlust terug ?"ik herkende die stem uit duizende.

Olivia Elaine Newton

Er was iemand van zijn paard gevallen, snel stond hij op.
Ik raakte in gevecht met hem, ik was woedend, voor ik het wist doorboorde ik hem met mijn zwaard.
Geschrokken keek ik naar wat ik gedaan had.
Opeens word ik vastgegrepen er word een zwaard op mijn keel gezet.
" Mevrouw Newton is het toch ? Nooit gedacht dat een vrouw van adel mee zou vechten " zegt hij dan.
Ik voel het zwaard steeds dichter tegen mijn keel aan gaan, ik durfde bijna niet meer te ademen.
" Jullie hebben mijn beste vriendin vermoord en daar moeten jullie voor boeten " zeg ik met een trillerige stem door mijn woestheid.
De man begint te lachen " ik geloof dat u eerder gaat boeten " zegt hij dan.
Ik houd mijn zwaard stevig vast, ik steek hem naar achter in de hoop dat ik hem zou raken.
Ik schaaf langs mijn eigen been, maar uiteindelijk vakt de man op de grond.
Ik doe mijn ogen dicht en doorboor hem.
Ik keer me om en er word een pijl en boog op me gericht, mijn been doet pijn.
De pijl word afgefuurd , de tijd lijkt te vertragen er schiet pijn door me heen.
Ik kijk naar beneden, die pijl zit lichtelijk in mijn bijk.
Ik bijt mijn tanden op elkaar en trek de pijl er uit.
Ik zou niet stoppen, ik moest doorgaan .. Ze hadden mijn beste vriendin vermoord.
Er word iemand achter een boom vandaan gerukt, ik kijk op en zie dat het Merel is .. Iemand had een mes op haar keel gedrukt.
Ik kijk om me heen .. Snel rende ik het bos in.
Ik gooi mijn zwaard in een boom en klim er dan zelf in.
Uiteindelijk ga ik van boom tot boom totdat ik achter de man en Merel terecht kom.
Ik wacht tot het juiste moment en spring neer achter de man, ik denk geen moment na.
Ik steek het zwaard via zijn rug door zijn buik.
Zijn greep verslapt en hij valt levenloos op de grond.
Mijn been doet nog meer pijn en de wond op mijn buik bloed aardig.
Merel draait zich om, het is echt Merel.
Ik begin tranen in mijn ogen te krijgen " je leeft nog " zeg ik dan zacht.
Het zwaard valt uit mijn hand en ik val op de grond, ergens in de verte hoorde ik Edward mijn naam nog schreeuwen.

Merel :
Ik draaide me om maar een helse pijn schoot in mijn rug en buik.
Ik ging met mijn handen na mijn buik.
De zwaard die Olivia door Joris stak was ook door mij heen gegaan.
Ik viel op de grond in de armen van Olivia.
Olivia barsten in tranen uit "Het spijt me ."
Ik zag dat ook zij gewond was.
Ik probeerde te zeggen dat het allemaal goed komt.
Maar ik kon het niet.
mijn handen zaten onder mijn bloed.
het zwaard was door mijn rug en zo door mijn buik gegaan.
Ik hoorde iemand achter me.
Maar zag niet meer wie.
Hij tilde me op en riep nog iemand die Olivia mee nam.
Het werd zwart voor mijn ogen.

"Merel word wakker , ik wil je niet nog eens kwijt raken!" Ivon sloeg op mijn gezicht tranen vielen in mijn haar.
Hij probeerde de bloeding te stoppen.
Hij drukte zijn gezicht tegen mij tot nu toe levenloze lichaam aan.
Hij rende het paleis in.
"Iemand Help !"
Robin hoorde het en kwam snel aangerend "mijn heer wat is er aan de hand?" Maar toen die mij zag wist die genoeg.
Ivon legde me op de grond "Doe iets !"zei die in paniek.
Robin keek Ivon aan en zag de verwonding "Ivon deze verwonding is de groot ik kan niet .."
Ivon kon het niet geloven " doe iets ik smeek het je !" Ivon hurkte naast me neer.
Mijn ogen ging langzaam en moeizaam open "Ivon !"
Ivon pakte mijn hand "Ja ik ben bij je alles komt goed."
"Ik hou van je !" waren de laatste woorden die uit mijn mond kwamen .
Mijn ogen rolde weg en mijn hartslag ging langzamer.
Ivon kuste mijn hoofd mijn polsen "Blijf bij ons blijf alsjeblieft bij ons ."
Robin bekeek de verwonding nogmaals.
Edward kwam met Olivia binnen.
Hij keek even .
"Edward verbind Olivia en doe deze kruiden op haar."
Edward knikte.

Robin begon te ijsberen door de kamer "wat moet ik doen , hoe kan ik haar redden ?"

Olivia Elaine Newton

Ik had pijn, ik probeerde er bij te blijven .. Ik wou weten hoe het met Merel ging, ik voelde me zo schuldig.
Edward verbond me, ik zou kunnen gillen van de pijn maar ik deed het niet .. Ik zou me een aansteller voelen vergeleken bij Merel.
" Olivia .. Ik waarschuwde je nog .. Waarom luister je toch niet " hoor ik Edward dan zeggen.
Ik haalde diep adem " ik ben .. Nou eenmaal .. " ik slik eventjes " eigenwijs " zeg ik dan nog.
Edward legt zijn hand op mijn wang, ik draai mijn gezicht weg.
Ik zie Robin en Ivon druk bezig met Merel, ik krijg tranen on mijn ogen.
Mijn been begint te tintellen " Edward .. Mijn Been .. " breng ik dan zacht uit.
Hij kijkt me even wat vragend aan.
Maar kijkt dan toch naar mijn been, zo snel als hij kan verbind hij ook dat.
Ik klem mijn tanden op elkaar.
Uiteindelijk probeer ik overeind te komen " Olivia blijf nou liggen " zegt Edward dan.
Ik kijk hem even aan en dan weet hij al genoeg , langzaam kom ik overeind met veel pijn.
Ik ga staan en zak bijna door mijn been heen, ik sleep hem half achter me aan.
Uiteindelijk sta ik bij Merel, Ivon kijkt me aan.
" Het spijt me .. " zeg ik dan met tranen in mijn ogen.
Ik durf hem niet langer aan te kijken en kijk weer naar Merel.
Er valt een traan op Merel van mij " wat doe ik je toch elke keer aan .. " zeg ik dan zacht.
Opeens schoot me iets binnen van toen bij mijn vader .. Bij een van zijn wakers.
Het was moeilijk, maar ik wou alles proberen voor Merel en Ivon.
Ik riep Edward er bij, geen van allen keek ik aan .. Het enigste wat ik deed was comanderen welke spullen ze moesten gaan halen.

Na een tijdje heb ik alles liggen, mijn been begint een soort van te slapen maar ik probeer er op te blijven staan wat nog aardig lukt.
Ik hoopte dat het zou helpen .. Ik zou het mezelf nooit kunnen vergeven als Merel dood zou gaan.

Merel :
Op dat moment kwam er een dokter aangerend.
"Ik hoorde van een wachter dat ik zo snel mogelijk moest komen."
Edward knikte "U komt precies op het juiste moment."
De man glimlachte maar toen die mij zag liggen was die glimlach snel vergeten.
Hij zag de spullen die Olivia had verzameld.
"Hij gaf een schouder klopje op de schouder van Olivia "Ik snap precies wat je van plan bent."
Hij keek de rest aan "Willen jullie de kamer verlaten allemaal wat ik haar nu aan ga doen willen jullie niet zien."
Olivia keek bezorgd maar Edward nam haar uit de kamer.
Ivon wou niet maar Robin legde een hand op zijn schouder "het komt goed."

Toen iedereen uit de kamer was ging de dokter aan het werk.
Hij bekeek eerste de verwondingen.
Hij pakte was linnen en alcohol.
een diepe zucht kwam uit zijn tenen.
Hij drukte de linnen op de wond en pakte een naald met draad hij stak het door de huid en probeerde aan beide zijdens de wond te hechten.
Hij hoopte dat ik niet mijn ogen zal openen tijdens het hechten want hij was bang dat het een heftige pijn zal zijn.
Hij probeerde het bloed weg te halen.
Uiteindelijk liep die uit de kamer "En !" vroeg Ivon snel.
"Jullie moeten geduld hebben met een beetje mazzel heeft het zwaard geen schade gericht bij de organen en zou er geen inwendige bloeding ontstaan , Maar het zwaard is er helemaal doorheen gegaan dus ik ben bang dat we gewoon moeten bidden en hopen. Ze ligt nu in een soort van coma ze zal moeten rusten en de wond elke dag verschoond worden . Haar lippen moeten bevocht blijven en zoveel tegen haar praten ." Robin keek hem aan "Praten ?" de dokter keek hem weer aan "Ja praten anders voel je je ook zo hopeloos dat je niks anders kan doen." Robin knikte.
"Ik kan er gewoon niks beters van maken mannen en vrouw ze zal nu zelf moeten vechten en hopelijk word ze snel weer wakker."
Hij gaf nog verschillende kruiden mengsel aan Edward om ontstekingen tegen te gaan.

Ivon liep zo snel mogelijk weer bij me toe.
Hij haalde de zilveren hanger uit zijn zak en deed hem bij me om.
twee lippen werden op de mijne gedrukt "Het komt allemaal goed , je word beter."

Olivia Elaine Newton

Er liepen allemaal tranen over mijn wangen, Edward kijkt me bezorgd aan '' wat is er ? '' vraagt hij dan terwijl hij een haar uit mijn gezicht veegt.
'' Ik voel me zo schuldig .. als ik naar jou had geluisterd .. dan was dit nooit gebeurd '' zeg ik dan.
'' Ze is uiteindelijk niet vermoord door die andere mannen ... maar dan vermoord ik haar half '' zeg ik er dan nog snikkend achteraan.
'' Je probeerde haar alleen maar .. '' probeert Edward dan maar ik breek hem af '' ik weet het, maar ik had kunnen weten dat ik niet met die zwaarden om kon gaan ''

Merel :
Ivon zat naast me.
Hij wreef met zijn handen door mijn haar.
Er liepen tranen over zijn wangen."Hoe kon ik geloven dat ze dood was ?"
Zijn handen hielden die van mij vast.
Hij stond op en liep naar Olivia.
Hij omhelsde haar en barsten in tranen uit.
Robin moest helaas gaan want er waren meer gewonden en er waren gevangenen die hij moest onder vragen.

Olivia Elaine Newton

Ook ik barste weer opnieuw in tranen uit '' het spijt me zo erg .. ik had kunnen weten dat ik niet om kon gaan met zwaarden '' zeg ik dan tegen Ivon.
Mijn schuldgevoel begon steeds meer op te spelen.

Merel :
"Het is niet jou schuld. " zei Ivon zacht.
"het had iedereen kunnen gebeuren."
Ivon liet Olivia los en keek weer naar mij.
"Ze ligt er zo vredig bij ik wil niet dat ze .." Hij stopte zijn zin.
Hij liep naar de grond waar ik zat.
"Ik draag haar wel naar haar bed."
Edward knikte "Ik help wel ."
Ivon tilde me op en Edward deed de deuren open.
Ivon legde me neer op mijn kamer.
Hij pakte de deken en legde hem over me heen.
Hij gaf een kus op mijn voorhoofd.
"Edward kan jij mijn taken over nemen ik blijf bij haar ."
Edward knikte.

Olivia Elaine Newton

Ik was naar buiten gegaan toen Edward en Ivon wegliepen.
Ik strompelde wat over het gras heen, mijn been doet pijn en de wond op mijn buik ook.
Het had niet iedereen kunnen gebeuren ..
Op de grond bij de poort lag nog wat bloed, ik zag de beelden weer terug komen .. ik zou dit nooit meer vergeten.
Alles leek zo goed te gaan hiervoor .. eindelijk waren we bezig met het plannen voor de bruiloften .. en dan gebeurd dit.
Ik zucht eventjes, er lopen nog wat tranen over mijn wangen.
Opeens komt er een waker op me afgelopen, het is degene die toen bij me zat te wachten tot er iemand kwam.
'' Mevrouw Newton, waar is Edward ? U kan nog beter even niet alleen hier buiten lopen '' zegt hij dan.
'' Hij is binnen '' antwoord ik dan.
Ik probeer mijn tranen wat weg te vegen '' ik moet trouwens zeggen dat u wel erg durft, hoe u daar op het veld stond '' zegt hij dan.
Ik kijk hem even aan '' ik had daar niet moeten staan, dan had Merel er niet zo bij gelegen .. '' zeg ik dan.
Hij stopt even met lopen en houd mij dan ook tegen '' als u haar niet had gezien was haar keel nu misschien doorgesneden '' zegt hij dan.

Merel :
Ivon stond uit het raam te kijken.
Zal ze me horen als ik ..
Hij zag dat de zon begon te schijnen maar voor hem voelde het niet zo.
Na alles wat we hadden meegemaakt na alles wat er was gebeurd en de rust was weder gekeerd gebeurde dit.
Er liepen tranen over zijn wangen.
Hij balde zijn vuist hij sloeg keihard op de vensterbank.
De pijn schoot in zijn lichaam.
"Hoe kon ik geloven dat ze dood was ."

Ik zelf lag er nog steeds stil bij.
Ivon draaide zich om en ging bij me op bed zitten.
"Merel als je me hoort het spijt me zo het spijt me dat ik het niet wist het spijt me dat ik je niet kon beschermen Het spijt me."

De woorden galmde in mijn hoofd.
Ik wou hem vertellen dat het niet zijn schuld was ik wou hem in mijn armen sluiten maar alles was duister.
Ik haalde diep adem.
Ivon zag mijn borst rustig omhoog gaan en na beneden.
Hij keek naar me.
"Je hoort me !" riep die van blijdschap.

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk was ik weer naar binnen gegaan, ik had niet kunnen slapen.
Ik zit in mijn vensterbank en kijk naar buiten, ik sta eventjes op en loop naar mijn kast.
Ik doe een onderjurk aan, daarna doe ik mijn korset.
Ik probeer hem dicht te maken maar het doet nogal pijn aan de wond op mijn buik, ik doe mijn tanden stevig op elkaar.
Opeens gaat mijn deur open, het is Edward '' mijn excuses '' zegt hij en hij wilt weer weg lopen.
'' Het maakt niet uit, heb hebt ten slotte al .. '' verder hoef ik niet te praten.
Hij blijft even staan.
Ik trek mijn jurk aan en ga dan voor de spiegel zitten.
Edward komt even achter me staan '' Olivia, ik neem de taken over van Ivon dus ik kan niet te veel bij je zijn. Doe alsjeblieft geen rare dingen '' zegt hij dan.
Ik draai me even om en knik dan, Edward geeft me even een kus.
Ik glimlach eventjes naar hem, dan loopt hij weg.
Ik draai me weer om naar mijn spiegel en steek dan mijn haar op.

Merel :
Ivon was de hele nacht bij me gebleven hij was erg moe maar deed wat de dokter had gezegd.
Hij maakte mijn wond schoon .
Met een soort spons en water bevochtigde die mijn lippen.
Hij praten steeds tegen me en ik kon het horen.
Het leek voor mij meer een droom.

Ivon had me omgekleed.
Hij vond het toch netter staan.
Hij zat in de vensterbank mij voor te lezen.

Olivia Elaine Newton

Ik zucht eventjes, opeens zie ik mijn boekje liggen.
Heel eventjes lach ik, ik dacht aan wat Edward zei en hoe Ivon keek.
Ik pak het boekje en wat schrijfgerei, dan ga ik in de vensterbank zitten.
Ik begin te schrijven.

Merel :
Ivon ging helemaal op in het verhaal.
Hij keek heel even naar mij en zag dat ik knipperde met mijn ogen.
Hij stond op en liep naar me toe.
Mijn ogen knipperde weer maar gingen niet open.
Hij deed de deur open na de kamer van Olivia.
Olivia schrok "Ze beweegt haar ogen ik weet niet wat ik nu moet doen."

Olivia Elaine Newton

Van schrik laat ik het potje met inkt omvallen, snel pak ik hem weer op.
Ik val half uit de vensterbank maar uiteindelijk sta ik op.
Ik strompel wat met Ivon mee en sta dan naast het bed van Merel.
Ik slik eventjes en probeer mijn tranen tegen te houden '' Merel ? Als er iets is knipper je een keer met je ogen, als er niets is dan knipper je twee keer '' zeg ik dan in de hoop dat ze me zou horen en het zou begrijpen.

Merel :
Ik hoorde ze en mijn lichaam begon enorm pijn te doen.
Er scheen opeens licht door mijn ogen.
Ik probeerde mijn ogen te openen maar dat lukte niet.
Ik nam weer diep adem.
Ivon pakte mijn hand.
"Merel het komt goed geef het de tijd."

Olivia Elaine Newton

Ik kijk naar Merel en er beginnen weer tranen in mijn ogen te komen.
Het liefste wou ik dat niemand me meer kon zien, dat niemand degene kon zien wie dit bij Merel had gedaan.
Ik wist niet wat ik moest doen, ik wou wat doen voor Merel .. maar wat ..

Merel :
De dag ging snel en de dokter kwam ook nog even kijken.
Hij had tegen Ivon gezegd dat die wel zeker wist dat ik snel wakker zou worden.
Olivia was ook de hele tijd bij me gebleven.

Olivia Elaine Newton

Ik zat op een stoel voor me uit te kijken en af en toe keek ik even naar Merel.
Ik moest denken aan wat de wachter tegen me had gezegd, ergens had hij wel gelijk .. maar aan de andere kant had ik gewoon niet het veld in moeten gaan met een zwaard waar ik niet mee overweg kan.
De trainingen waar ik soms aan mee deed gingen dan misschien wel goed, maar ..
Ik zucht eventjes en veeg een traan weg die over mijn wang loopt.

Merel :
Ik probeerde me te bewegen maar mijn lichaam werkte niet mee.
Het leek net of ik geen controle had.
Ik moest rusten dacht ik maar.
Ivon ging weer naast me op bed zitten.
Hij was erg moe maar slapen wou die niet.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even naar Ivon '' Ivon ga alsjeblieft even rusten '' zeg ik dan.
Hij schud zijn hoofd, ik zucht '' wees niet zo eigenwijs en ga rusten, ik let wel op '' zeg ik dan.
Ivon kijkt me aan '' zegt mevrouw eigenwijs zelf '' zegt hij dan.
Ik kijk gelijk weer naar mijn handen, er valt een traan op.

Merel :
Zo gingen er een paar dagen voorbij.
De rust was wedergekeerd.
Ivon en Olivia waakte elke dag bij mijn bed.
Edward werkte hard en kwam ook vaak kijken hoe het met me ging.
Ivon hield de hoop erin en hoopte nog elke dag dat ik wakker zou worden.
De wonden heelde goed.
Robin kwam ook af en toe in de picture maar vaak was die er niet hij had ook zijn trainingen.

Het was s'ochtends en het was net zo dag als altijd.
Ivon zat in de vensterbank.
Olivia las me wat uit uit haar boekje.
Ivon luisterde.
Hij begon ietsje te lachen "Je hebt Merel echt zo beschreven in je verhalen zoals ze is."
Olivia moest ook lachen "Ja altijd eigenwijs en de beste oplossingen, wist je dat ze eerst bang was om in het paleis te komen wonen ?"
Ivon keek haar wat verbaasd aan "Merel bang ?"

Olivia Elaine Newton

Ik lach even om Ivon zijn gezicht '' ze mag dan misschien wel sterk zijn maar ook Merel kan wel eens bang zijn '' zeg ik dan.
'' Ze laat het alleen zo min mogelijk merken, en ze is niet voor veel dingen bang '' zeg ik er dan nog achteraan.

Uiteindelijk las ik het verhaal verder voor, voor Merel.

Merel :
Ivon lachde.
Hij nam hel even een blik naar de doos die voor de kast lag.
"Daar zit haar trouwjurk in." zei hij met ene trillende stem.
Een traan viel op zijn hand.
"We zouden over 4 weken trouwen."
Hij keek naar me "Het beste verjaardag cadeau dat er maar is dat zij haar ogen opent."
Olivia stopte met haar verhaal en barsten ook in tranen uit "Het spijt me zo."
Ivon zag dat en liep gelijk op har af "Ow nee zo was het niet bedoelt jij kan er niks aan doen we moeten juist jou bedanken."

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Ivon betraand aan.
'' Me bedanken ? Ik heb haar doorboord met een zwaard ! Daar moet je me niet voor bedanken '' zeg ik dan huilend.

Merel :
"Ik moet je bedanken dat je haar hebt gered van die vreselijke man dat je hebt voorkomen dat ze haar keel hebben doorgesneden."
Het werd licht in mijn hoofd ik hoorde ze praten.
"Olivia" kwam zacht over mijn lippen "Ivon." Ik probeerde wat te zeggen mijn ogen te openen maar echt ging dat niet.
Ivon keek even verbaasd na Olivia "Hoorde jij dat ook ?"

Olivia Elaine Newton

Ik knikte '' het was Merel .. geloof ik '' zeg ik dan.
Zo snel als ik kan sta ik op en loop naar het bed toe van Merel.
Mijn been was al wat meer genezen dus ik kon er weer ongeveer normaal op lopen.
Alleen de wond op mijn buik duurde wat langer.
Ik kijk naar Merel '' Wat is er ? '' probeerde ik haar voorzichtig aan te moedigen.